Voetbal is een spel. Van tijd tot tijd een vermakelijk spel om te aanschouwen, zeker in vroeger dagen. Toen waren de spelers van de voetbalclub Ajax zeer bedreven in het spelen van dit spel. Zij werden de besten van Europa en zelfs van de wereld. Met name een van hen die Johan Cruyff heette. En zowel die bedrevenheid en het feit dat ze vaak wonnen, gaf velen in Nederland een plezierig gevoel en dat de media daar kond van deden is ook nog wel verdedigbaar. Maar laten we wel wezen, echt belangrijk is het niet. Als Ajax al die wedstrijden niet gewonnen had, zouden verschillende mensen daar teleurgesteld over zijn, maar daar zouden ze wel overheen gekomen zijn. Zoals ze nu, nu Ajax niet zo vaak meer wint ook gewoon door leven. En Den Uyl was gewoon premier van Nederland geworden en de oliecrisis was gewoon doorgegaan. En eigenlijk zouden de meeste mensen net zo gelukkig of ongelukkig geweest zijn in 1995, nog steeds onder een paars kabinet. Het maakt dus helemaal niks uit wie de baas is van Ajax (behalve voor de mensen die graag baas willen worden en voor hun eventuele ondergeschikten). Dus waarom nu al die aandacht in de media? De Belgische kabinetsformatie bijvoorbeeld is belangrijker.
Johan Cruijff for President (De Blauwe Olifant)
BeantwoordenVerwijderenIn tijden zoals deze, waarin er onnodig veel aandacht is voor de vaderlandse politiek, zijn de ontwikkelingen binnen voetbalclub AFC Ajax van levensbelang geworden. Immers, daar waar markante figuren als Rutten en Wilders elkaar in de haren vliegen om de hard werkende medemens te ontdoen van vrijwel alles wat ze de afgelopen jaren hebben opgebouwd, lukt het juist Ajax als enige club in Nederland om met een fluwelen machtsgreep het roer volledig om te gooien.
Het geschied volledig aan de hand van slechts één enkel brein, welke eerder aan de basis stond van een andere revolutie. Die van de Blauwe Olifant in Spanje. Johan had bij zijn FC Barcelona, alles op alles gezet om de incompetente heersers uit de ivoren toren te jagen. Het duurde even, maar ze hebben er dan ook veel voor teruggekregen. De schulden werden teruggebracht, het aantal leden steeg met vele procenten en er werd geïnvesteerd in nieuwe spelers, scouting en de toch al succesvolle jeugdopleiding. Oud-spelers namen hun zakelijke en sportieve ervaring mee en werden op belangrijke posities gezet om het succes van de miljoenenclub te continueren. Bij Ajax gaat het momenteel net zo: Johan zag, kwam en overwon. Zijn visie staat als een huis en als je het er niet mee eens bent dan kom je of niet binnen of je staat gauw buiten. We doen het zo en niet anders.
Ajax heeft laten zien dat als je een visie hebt, je iedereen duidelijkheid kunt verschaffen voor een lange periode. Dat geeft rust, werkt motiverend en je aandacht ligt volledig op dat waar je goed in wilt zijn: succesvol. Daar kan de politiek een voorbeeld aan nemen. De Amsterdamse voetbalclub investeert in de eigen jeugdopleiding. Omdat ze weet dat deze afdeling goud geld oplevert, als spelers besluiten om naar een voetbalclub te gaan waar ze nog meer kunnen verdienen. Ajax profiteert daarbij van alle transfers die een speler in zijn korte voetbalcarrière maakt. Visie voor de langere termijn kun je nergens vinden in de huidige politiek. Wij zijn nog altijd in staat om een genomen beslissing in het ene jaar, net zo makkelijk weer terug te draaien in het tweede of derde jaar. Wij Nederlanders zijn er inmiddels – en onnodig – aan gewend dat niets voor een lange periode hetzelfde blijft. Daardoor is het in vrijwel alle sectoren onrustig en wekken de vele vraagtekens alleen maar irritaties op. De woorden ‘crisis’, ‘bezuinigen’, ‘nivelleren’ en ‘regeerakkoord’ voeren de boventoon in ons kikkerlandje. ‘Investeren’, ‘Continueren’ en ‘Lange termijn visie’ , zijn al een tijd geleden uit het politieke woordenboek geschrapt. Nederland heeft een fluwelen revolutie nodig, een Johan Cruijff die zijn auto bij de poort van het Binnenhof zet en door de intercom tegen de beveiliger zegt: ‘Ik ben Johan Cruijff’….een moment waar iedereen zich op zal verheugen.
Eddy Coenmans