Zo eenvoudig is voetbaltactiek

Ajax moet rustig proberen te scoren. Ze kunnen langzaam van achteruit opbouwen. Je hoeft geen karrevracht aan aanvallers in te zetten. Je hebt een voorsprong van drie goals. Voor die fransen is het belangrijk dat ze scoren, dus vallen er achterin openingen. Je moet dus een opportunistische spits opstellen. Als er een opening valt, dan schiet-ie hem er in. Olympique moet dan vier doelpunten maken. Da's niet goed voor de moraal.
Zo eenvoudig is voetbaltactiek..

Parijs-Roubaix, de mooiste wedstrijd

Ik ben geen sportfanaat. Van tijd  tot tijd is het bekijken van een sportwedstrijd wel onderhoudend, maar er zijn weinig wedstrijden waarvoor ik thuisblijf. Toch ieder jaar in april heb ik menige zonnige zondag urenlang voor de buis doorgebracht. Dan vindt een aantal eendaagse wielerkoersen plaats die tot de monumenten van de wielersport gerekend mogen worden: de Ronde van Vlaanderen, de Amstel Gold Race, Luik-Bastenaken Luik en natuurlijk de mooiste van allen: Parijs-Roubaix.

Let wel: de start van die wedstrijd vindt al heel lang niet in Parijs plaats, maar 80 kilometer noordelijker in Compiégne.
Wat maakt deze wedstrijd zo boeiend? Dat is in de eerste plaats de volledige afwezigheid van enig reliëf in het parcours. Normaal heeft een wielerwedstrijd één of meerdere klimmetjes in zijn traject. Daar wordt het kaf van het koren gescheide. Een organisator van eendaagse wielerkoersen kan behoorlijk uit zijn humeur raken wanneer zijn race meerdere malen zijn ontknoping vindt in een massasprint. Haastig gaat hij op zoek naar nog een heuvel. Lijkt me overigens niet fijn voor sprinters dat een wedstrijd als min of meer mislukt wordt beschouwd wanneer één van hen als winnaar uit de bus komt.

Het parcours van Parjs-Roubaix nu is volledig vlak, nog geen molshoop te bekennen. Toch eindigt deze koers nooit in een massasprint. Dat komt door de kasseien. In plaats van asfalt of straatstenen hebben veel kleinere wegen in Noord=Frankrijk de vorm van kasseiensrtroken..Kasseien zijn min of meer kubusvormige brokken natuursteen.en zeer onaangenaam voor een fietser om overheen te rijden. Je zit te schudden alsof je in een sapcentrifuge zit.Je aandacht moet voortdurend op de weg gericht. Anders lig je zo op de grond. Of je glijdt uit over een glibberige kei. Of je krijgt een lekke band door de scherpe rand van zo'n kassei. De winnaar is dan ook een stevig uit de kluiten gewassen krachtpatser. Meer nog dan menig andere koers is de wedstrijd het toneel van man-tegen-mangevechten.

Bijvoorbeeld in 1994 toen de Moldavische renner Andrej Tsjmil een voorsprong nam. De gedoodverfde winnaar, de Belg Johan Museeuw, ging op  jacht en wist Tsjmil tot op enkele seconden te naderen.  Maar toen was bij Museeuw de pijp leeg. Hij zag Tsjmil geleidelijk uitlopen om uiteindelijk als eerste de wielerbaan van Roubaix te bereiken.

Nederlanders denken natuurlik meteen aan Hennie Kuiper die in 1983 was weggereden uit een groepje met onder andere meervoudig winnaar Francesco Moser. Kuiper leek onbedreigd op de overwinning af te gaan tot hij op de laatste kasseienstrook in botsing kwam met een wat al te enthousiast fotograferende wielerliefhebber. We zien nog steeds het beeld van de nerveus gebarende Kuiper. Uiteindelijk krijgt hij toch een vervangende fiets en wint.

Zuid-Afrika en de Wet van Leeuwis

In Zuid-Afrika heb je een politieke partij genaamd: de Democratische Alliantie. Een partij met een grote traditie. Ten tijde van de apartheid waren zij de enige blanke partij in het parlement die tegen die apartheid waren en die daarvan ook getuigden. Die partij heeft een probleem.
Helen Zille was tot voor twee jaar de leider van de Democratische Alliantie. Deze vrouw die gedurende vele decennia haar steentje heeft bijgedragen aan de bestrijding van een racistisch systeem, heeft een aantal tweets geschreven die behelsden dat het kolonialisme weliswaar verwerpelijk is, maar toch ook goede dingen heeft gebracht. ''Denk aan onze onafhankelijke rechters, infrastructuur, waterleidingen, etcetera.Zouden we de overgang naar gespecialiseerde medische zorg en medicatie hebben gehad zonder koloniale invloed?"',
Welnu deze opmerkingen zijn zeer slecht gevallen in Zuid-Afrika, zo meldt Nu.nl. Dat gaat zelfs zover dat haar partij royement overweegt. En dat terwijl je zou denken dat de kanttekeningen van mevrouw Zille best het overwegen waard zijn. De koloniserende landen hebben veel zaken ingevoerd die ingrijpend hun stempel op de samenlevingen in de wingewesten hebben gedrukt. Veel was daarvan slecht en heeft grote schade aangericht in de Overzeese Gebiedsdelen. Maar wat mevrouw Zille zegt zou best ook wel eens waar kunnen zijn. In Afrika en Azië zie je nog veel spoorlijnen, bruggen, wegen, ziekenhuizen, scholen enzovoort die nog door de kolonisator zijn aangelegd. En ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat mogeijk de bevolking van Zuid-Soedan er beter aan toe was toen de Britten er nog de baas waren. Er heerst echter blijkbaar een sterke neiging onder diverse mensen dit gegeven niet als mogelijke kijk op de werkelijkheid te beschouwen. Deze houding is in strijd met wat in een vorig bericht omschreef als de Wet van Leeuwis.
Dit staat geheel los van het oordeel dat u over het kolonialisme wilt vellen.