Over Badr Hari

Het is u ongetwijfeld ook opgevallen dat er regelmatig nieuws is over een zekere Badr Hari. Deze wordt ervan verdacht een of meer mensen mishandeld te hebben. Als dat waar is dan heeft deze meneer Hari straf verdient, maar dat onttrekt zich verder aan mijn oordeel. Opmerkelijk is dat  deze zaak zoveel belangstelling wekt. Dit soort mishandelingszaken komt immers wel vaker voor, helaas zou ik zeggen. Niks bijzonders dus, er staat bijna dagelijks iemand met zo'n aanklacht voor de rechter. De belangstelling voor deze zaak kent, denk ik, twee oorzaken.

Ten eerste is Badr Hari wereldkampioen in  zijn sport: kickboksen. Nu is kickboksen in Nederland een kleine sport. Ik geloof dat de wedstrijd waarin Badr Hari de wereldtitel veroverde indertijd niet door Studio Sport is uitgezonden, of door een ander sportprogramma. Dus tot nog niet zo heel lang geleden was de naam Badr Hari enkel bekend bij enkele diehard volgers van de kickbokssport, een vorm van boksen waarbij je ook met je voeten mag trappen. Maar in ieder geval is dat nog onvoldoende aanleiding voor zoveel aandacht.

Badr Hari was echter de avond dat die mishandeling plaatsvond in het gezelschap van een vrouw genaamd Estelle. Het onttrekt zich aan mijn oordeel of deze Estelle iets bijzonders is. Maar wat wel de aandacht trekt is dat deze Estelle de dochter (of nicht, daar wil ik vanaf zijn) is van zo'n beetje de beroemdste voetballer die Nederland ooit gehad heeft. En, hoe pikant, ze was op dat moment getrouwd met een andere voetballer die ooit nog Europees Kampioen voetbal is geworden.

En hier komt de aap uit de mouw. Het zijn niet in de eerste plaats de misdaadverslaggevers of de rechtbankjournalisten die met dit verhaal aan de haal gingen. Neen, het waren de roddelrubrieken en het glamournieuws die zich op dit nieuws stortten. En dan gaat half Twitter en Facebook zich er ook mee bemoeien. En door die combinatie van wereldkampioen, dochter en echtgenote van beroemde voetballers en overspel werd een zaak die normaal niet verder zou komen dan een kort berichtje in het lokale sufferdje nu zelfs verslagen door de NRC en staat Lidwien Gevers namens het NOS-journaal te blauwbekken voor een gerechtsgebouw.

Wandeling van Bussum naar Nigtevecht

Zaterdag maakte ik een wandeling van Bussum naar Nigtevecht. Het weer was voor januari zacht, 11 graden,  met een bleek zonnetje. De afstand was dit maal niet zo groot, een kleine 15 kilometer, maar door de afwisseling in landschappen leek het langer. Vanuit station Bussum-Zuid loop je bijna meteen de heide op, een gebied dat luistert naar de naam Fransche Kamp. Dat heet waarschijnlijk zo omdat er in de Franse tijd (1795-1813) een Frans garnizoen lag. Na de heide komt het bos dat uitkomt op de landgoederen van 's Graveland. In de bossen werd het zicht helaas soms enigszins verpest door groepen wandelaars in zuurstokkleurige trainingspakken. Daar bij 's Graveland begint ook de overgang naar het laagveengebied en de plassen, de Ankeveense plassen om precies te zijn. Na een kop koffie met appelgebak in een Ankeveens café ging het verder door een weiland in  de richting van de Ankeveense plassen. Een onverhard fietspad voerde dwars door dit plassengebied, ooit ontstaan door de turfafgraving in de tijd dat steenkool nog geen gemeengoed was. Het leverde mooie doorkijkjes op op waterplassen, kades en rietkragen, waar een onderhoudsbootje doorheen tuft.

Het pad eindigt tenslotte in Nederhorst den Berg. Opvallend daar zijn het achttiende-eeuwse kasteel en de op een terp gelegen kerk. Vanuit dit dorp ging het via de Torenweg naar het dijkje langs de Vecht, Op dit dijkje raakte ik nog in gesprek met een oude man die zich bezorgd toonde over de voor de tijd van het jaar hoge temperaturen. Hij wees op zijn rozen die al in bloei stonden. "Als er straks vorst komt, vriezen ze kapot." sprak hij zijn zorg uit. Over het dijkje kwam ik bij het pontje naar Nigtevecht, een klein vierkant bakje dat je gratis naar de overkant brengt. In  Nigtevecht had ik mij een drankje voorgesteld in Het Wapen van Nigtevecht dat volgens zijn website vanaf 12.00 uur open is op zaterdag. Toen ik daar om ongeveer half drie voor de deur stond vond ik echter de deuren gesloten. De uitbater had duidelijk geen zin vandaag. En dan heb ik wel een 60-jarige training Omgaan met Teleurstellingen achter de rug, toch was ik even uit mijn hum. Ik overwoog nog  een boze mail te sturen, maar ach er worden tegenwoordig al zoveel boze mails verzonden. Dan maar de bus naar huis genomen na al met al toch een fijne afwisselende wandeling.