Een zeer vrijgevige brief

Vandaag ontving ik een brief van de firma EURO-TOURS. Deze firma heeft geen adres, geen e-mailadres en geen website. Ze hebben wel een telefoonnummer, maar ik ben zo verstandig dit nummer niet te bellen. In deze brief bieden zij omstandig hun excuses aan. Hun chauffeur kon mijn adres niet bereiken. Wanneer dit plaatsvond vermeldt de brief niet. Maar ik liep daardoor een prijs mis (waarvoor? loterij? prijsvraag?), te weten een stoomstrijkijzer.
Ze zijn niet krenterig bij EURO-TOURS, want naast dat stoomstrijkijzer willen ze mij ook een mand aanbieden bevattende:vlees, soepen (let op dat meervoud), brood, worst, kaas, boter, appels, peren, noten, eieren (bent u daar nog?), tomaten, paprika, wortels, komkommers, wijn, koffie, thee, koekjes, chocolade, bonbons en deze opsomming wordt dan ook nog gevolgd door het woord enzovoort.
Ik hoef dit alles slechts op te halen in een lokatie in Beusichem op 11 september om 09.30 uur (beladen tijdstip: wat gebeurde 11 jaar geleden op exact dat  tijdstip New Yorkse tijd). En alsof het allemaal niet op kan, bieden ze me ook nog een middag-maaltijd voor 4 personen. Wie gaat er mee? Uiteraard krijg ik dan ook nog dat stoomstrijkijzer uitgereikt. U begrijpt dat zoveel vrijgevigheid van de firma EURO-TOURS mij hevig ontroerde. Dus deel ik dit graag met u. Mogelijke spelfouten in dit topic neemt de firma EURO-TOURS ook graag voor zijn rekening, de lieverds.

Wandeling Woudenberg-Leersum

Op donderdag 23 augustus wandelde ik van Woudenberg naar Leersum. Een belangrijk deel van de route ging over het traject waar eens de spoorlijn Amersfoort-Kesteren liep. Deze in 1886 aangelegde spoorlijn moest een schakel worden in de belangrijkste spoorverbinding tussen Amsterdam en Duitsland. Onder andere door concurrentie tussen verschillende spoorwegmaatschappijen is er van die ambitie weinig terecht gekomen. Toen in 1944 de spoorbrug bij Rhenen werd vernield, besloot men het maar zo te laten en de spoorlijn niet meer in werking te stellen. Nu is het een door struiken en bomen omzoomd pad tussen Leusden en de huidige spoorlijn van Utrecht naar Arnhem.
Ten zuiden van die spoorlijn en de A12 kwam ik terecht in een gebied genaamd het Leersumse Veld bestaande uit een vijver en wat heideveldjes. De heide stond in bloei maar werd enigszins overwoekerd door het gras. Wellicht een gevolg van de bezuiniging op het natuuronderhoud?
Overigens werd me toch weer duidelijk dat ik geen bostype ben. Zeker als de zon weg is, vind ik bossen een wat claustrofobische en sombere sfeer hebben.
In Leersum heb ik nog een bier gedronken op het enige terras horend bij een pannenkoekenrestaurant. Vreemd genoeg was ik de enige gast op dit terras, terwijl het toch fraai weer was. Leersummers zijn denkelijk geen terrastypes. Ik was nog getuige van een aanrijding tussen een scooter en een auto, gelukkig zonder schokkende schade of verwondingen.

Boeken die je moest lezen

In de jaren '70 had je 'Zen en de kunst van het motoronderhoud', in de jaren '80 had je 'Gödel, Escher, Bach'. Kortom u kent ze wel, die boeken die plotseling iedereen gelezen had. Je zou de 'Celestijnse belofte' ook tot dat genre kunnen rekenen, maar ergens denk ik dat ik de twee eerder genoemde werken onrecht zou doen door ze in een rij te zetten met de Celestijnse Belofte. Dat geldt ook voor de 'Lessen van Don Juan' van Carlos Castaneda. Al deze boeken heb ik niet gelezen. Hun populariteit en de druk die dit veroorzaakte om ze te lezen, riepen een verzet in mij wakker. Niet uit eigenwijzigheid, want eigenwijs ben ik niet. En daarbij heb ik gemerkt dat eigenwijsheid niet altijd bevorderlijk is voor communicatie. Maar de druk stond mij tegen. Als ik voor zo'n boek zou kiezen, zou dat geen authentieke keuze zijn. Rare overweging trouwens, want wie of wat maakt uit wat authentiek is.
Nu sta ik met de 'Kritiek van de cynische rede' van Peter Sloterdijk in mijn hand, ook eigenlijk zo'n boek en mij bijna 30 jaar geleden cadeau gedaan door mijn beste vrienden. En eigenlijk is het ook zo'n boek. Zou het kunnen? Nu bijna dertig jaar na publicatie?

Weekendconcert: vogelzang volgens Messiaen

De Franse componist Olivier Messiaen (1908-1992) trok regelmatig de natuur in gewapend met een bandrecorder. Daarmee legde hij het gezang van vogels vast. Niet om dit geluid te kunnen imiteren in de muziek. Dat was al vaker gebeurd. Denk maar aan de koekoek in Beethovens zesde. Nee Messiaen bestudeerde de noten en harmoniën die de vogels produceerden om die naar zijn muziek te vertalen en zo de natuur als muzikale leermeester te nemen. Het resultaat daarvan is bijvoorbeeld te horen in bijgaand stuk Oiseaux Exotiques voor piano en klein orkest en daarvan deel 1.

Bestaat God?

De vraag is: bestaat God? Die vraag is moeilijk te beantwoorden. Er zijn drie antwoorden mogelijk: ja, nee en kweenie. De antwoorden ja en nee worden doorgaans het vaakst gegeven, hoewel ze beide moeilijk te onderbouwen zijn. Ik zelf hou het op kweenie met een neiging tot nee. Daarmee loop je het risico dat het antwoord ja blijkt te zijn en dat je dus naar de hel gaat. Maar ja zeggen terwijl je daar ook niet echt van overtuigd bent, dat kun je eigenlijk ook niet maken. Het is de vraag trouwens of een eventueel bestaande God daar genoegen mee zou nemen. Ik denk het eigenlijk niet. Dus houd ik het op kweenie. Immers, wat weet een mens nou eigenlijk buiten wat niet ter zake zijnde feitjes.

Weekendconcert 17 augustus: Hugh Masekela

Ha, weer een weekendconcert denkt u. Ja het werd weer eens tijd na bijna 2 maanden. Dit keer gaan we zuidwaarts. We horen de Zuid-Afrikaanse trompetist en zanger Hugh Masekela met wellicht zijn beste nummer: Coal Train over de zwarten die vanuit overal in Afrika aankwamen om te werken in de koolmijnen van Johannesburg. Prachtig opgebouwd nummer waarin op basis van een eenvoudig ritme, vanuit een parlando gezongen inleiding toegewerkt wordt naar een climax met virtuoze trompetsolo en zang. Een prachtige mengeling van pop, jazz en authentieke Zuid-Afrikaanse muziek.

Waterlelie

Frederik van Eeden

De Waterlelie.

Ik heb de witte waterlelie lief,
daar die zoo blank is en zoo stil haar kroon
uitplooit in 't licht.
Rijzend uit donkerkoelen vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.
Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenscht niet meer . . . .

Bezoek aan Delft

De afgelopen twee dagen bracht ik een bezoek aan Delft. Daar bezocht ik twee concerten van het Delft Chamber Music Festival. Goede muziek in een fantastische sfeer op de overdekte binnenplaats van het Prinsenhof. Tussendoor nog gewandeld door de stad die een gezellig oud-Hollandse sfeer ademt. Ik heb er ook een paar foto's gemaakt. Hier een selectie.