Hoe ontstaat geluk?

Geluk ontstaat als een gunstig resultaat van wat een mens overkomt en wat deze mens bespaard blijft. De bijdrage van eigen inbreng wordt doorgaas overschat..

Tweezaam

Hij voelde zich zo eenzaam
Dus vroeg hij het mooie meisje
Om met hem mee te gaan.
En  zij zei ja.

Nu zijn zij samen tweezaam

Zo eenvoudig is voetbaltactiek

Ajax moet rustig proberen te scoren. Ze kunnen langzaam van achteruit opbouwen. Je hoeft geen karrevracht aan aanvallers in te zetten. Je hebt een voorsprong van drie goals. Voor die fransen is het belangrijk dat ze scoren, dus vallen er achterin openingen. Je moet dus een opportunistische spits opstellen. Als er een opening valt, dan schiet-ie hem er in. Olympique moet dan vier doelpunten maken. Da's niet goed voor de moraal.
Zo eenvoudig is voetbaltactiek..

Parijs-Roubaix, de mooiste wedstrijd

Ik ben geen sportfanaat. Van tijd  tot tijd is het bekijken van een sportwedstrijd wel onderhoudend, maar er zijn weinig wedstrijden waarvoor ik thuisblijf. Toch ieder jaar in april heb ik menige zonnige zondag urenlang voor de buis doorgebracht. Dan vindt een aantal eendaagse wielerkoersen plaats die tot de monumenten van de wielersport gerekend mogen worden: de Ronde van Vlaanderen, de Amstel Gold Race, Luik-Bastenaken Luik en natuurlijk de mooiste van allen: Parijs-Roubaix.

Let wel: de start van die wedstrijd vindt al heel lang niet in Parijs plaats, maar 80 kilometer noordelijker in Compiégne.
Wat maakt deze wedstrijd zo boeiend? Dat is in de eerste plaats de volledige afwezigheid van enig reliëf in het parcours. Normaal heeft een wielerwedstrijd één of meerdere klimmetjes in zijn traject. Daar wordt het kaf van het koren gescheide. Een organisator van eendaagse wielerkoersen kan behoorlijk uit zijn humeur raken wanneer zijn race meerdere malen zijn ontknoping vindt in een massasprint. Haastig gaat hij op zoek naar nog een heuvel. Lijkt me overigens niet fijn voor sprinters dat een wedstrijd als min of meer mislukt wordt beschouwd wanneer één van hen als winnaar uit de bus komt.

Het parcours van Parjs-Roubaix nu is volledig vlak, nog geen molshoop te bekennen. Toch eindigt deze koers nooit in een massasprint. Dat komt door de kasseien. In plaats van asfalt of straatstenen hebben veel kleinere wegen in Noord=Frankrijk de vorm van kasseiensrtroken..Kasseien zijn min of meer kubusvormige brokken natuursteen.en zeer onaangenaam voor een fietser om overheen te rijden. Je zit te schudden alsof je in een sapcentrifuge zit.Je aandacht moet voortdurend op de weg gericht. Anders lig je zo op de grond. Of je glijdt uit over een glibberige kei. Of je krijgt een lekke band door de scherpe rand van zo'n kassei. De winnaar is dan ook een stevig uit de kluiten gewassen krachtpatser. Meer nog dan menig andere koers is de wedstrijd het toneel van man-tegen-mangevechten.

Bijvoorbeeld in 1994 toen de Moldavische renner Andrej Tsjmil een voorsprong nam. De gedoodverfde winnaar, de Belg Johan Museeuw, ging op  jacht en wist Tsjmil tot op enkele seconden te naderen.  Maar toen was bij Museeuw de pijp leeg. Hij zag Tsjmil geleidelijk uitlopen om uiteindelijk als eerste de wielerbaan van Roubaix te bereiken.

Nederlanders denken natuurlik meteen aan Hennie Kuiper die in 1983 was weggereden uit een groepje met onder andere meervoudig winnaar Francesco Moser. Kuiper leek onbedreigd op de overwinning af te gaan tot hij op de laatste kasseienstrook in botsing kwam met een wat al te enthousiast fotograferende wielerliefhebber. We zien nog steeds het beeld van de nerveus gebarende Kuiper. Uiteindelijk krijgt hij toch een vervangende fiets en wint.

Zuid-Afrika en de Wet van Leeuwis

In Zuid-Afrika heb je een politieke partij genaamd: de Democratische Alliantie. Een partij met een grote traditie. Ten tijde van de apartheid waren zij de enige blanke partij in het parlement die tegen die apartheid waren en die daarvan ook getuigden. Die partij heeft een probleem.
Helen Zille was tot voor twee jaar de leider van de Democratische Alliantie. Deze vrouw die gedurende vele decennia haar steentje heeft bijgedragen aan de bestrijding van een racistisch systeem, heeft een aantal tweets geschreven die behelsden dat het kolonialisme weliswaar verwerpelijk is, maar toch ook goede dingen heeft gebracht. ''Denk aan onze onafhankelijke rechters, infrastructuur, waterleidingen, etcetera.Zouden we de overgang naar gespecialiseerde medische zorg en medicatie hebben gehad zonder koloniale invloed?"',
Welnu deze opmerkingen zijn zeer slecht gevallen in Zuid-Afrika, zo meldt Nu.nl. Dat gaat zelfs zover dat haar partij royement overweegt. En dat terwijl je zou denken dat de kanttekeningen van mevrouw Zille best het overwegen waard zijn. De koloniserende landen hebben veel zaken ingevoerd die ingrijpend hun stempel op de samenlevingen in de wingewesten hebben gedrukt. Veel was daarvan slecht en heeft grote schade aangericht in de Overzeese Gebiedsdelen. Maar wat mevrouw Zille zegt zou best ook wel eens waar kunnen zijn. In Afrika en Azië zie je nog veel spoorlijnen, bruggen, wegen, ziekenhuizen, scholen enzovoort die nog door de kolonisator zijn aangelegd. En ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat mogeijk de bevolking van Zuid-Soedan er beter aan toe was toen de Britten er nog de baas waren. Er heerst echter blijkbaar een sterke neiging onder diverse mensen dit gegeven niet als mogelijke kijk op de werkelijkheid te beschouwen. Deze houding is in strijd met wat in een vorig bericht omschreef als de Wet van Leeuwis.
Dit staat geheel los van het oordeel dat u over het kolonialisme wilt vellen.

De wet van Leeuwis

Veel mensen hebben een overtuiging, een geloof. Het zou mij niet verbazen wanneer dat ook voor u geldt. U bent christen, jood, moslim, communist, boeddhist. U gelooft dat de cultuur waarin u bent grootgebracht de allerbeste van de hele wereld is. Of u meent dat enige andere cultuur een grote bedreiging is voor de cultuur waarin u bent grootgebracht. Of u meent dat door menselijke activiteiten de aarde opwarmt met desastreuse gevolgen voor het voortbestaan der mensheid (je kunt je natuurlijk ook afvragen waarom het in hemelsnaam zo belangrijk is dat de mensheid blijft voortbestaan). Of u vindt dat grote onzin.

Mijn wet (de wet van Leeuwis) is deze:
Ga voor uw overtuiging, draag hem uit waar u kunt en wilt, maar houdt altijd een hoekje van uw bewustzijn, al is het nog zo klein, open voor de notie dat u geheel of gedeeltelijk ongelijk heeft en dat iemand die een andere overtuiging huldigt daarin weleens gelijk zou kunnen hebben. Sta dus altijd open voor de argumenten van uw opponenten.

Is dat nou zo moeilijk? Ik denk dat wanneer iedereen zich aan deze wet zou houden de aarde een stuk gezelliger zou zijn.

Leonard Cohen in Het Torentje

Zo'n veertig jaar geleden had je in Zaltbommel aan de Gasthuisstraat café Het Torentje.Dit etablissement was vaak onze laatste toevlucht wanneer alle andere horecagelegenheden reeds gesloten waren.Na één uur stroomde deze kroeg nog vol met late stappers die daar nog een laatste consumptie wilden nuttigen. Het waren hippies, kunstenaars en andere blije mensen.
Maar ook de uitbater van Het Torentje had op een gegeven ogenblik genoeg van al dat volk en wilde de tent sluiten. De vraag voor hem was: "hoe krijg ik de zaak eindelijk leeg zodat ik ook naar bed kan".En al gauw had hij het antwoord. Zodra hij de zaak wilde afsluiten zette hij een langspeelplaat van Leonard Cohen op. Dat werkte perfect. Binnen een kwartier was de tent leeg. Nu zult u zich wellicht afvragen of die muziek van Leonard Cohen dan zo slecht was? Nee dus. Cohen maakte deel uit van de grote drie van het singer/songwritergenre. De andere twee waren Bob Dylan en Neil Young. Valt het u ook op dat twee van die drie Canadezen zijn? Technisch gezien was hij geen grote zanger. Maar met zijn slepende baritonstem en diens expressieve mogelijkheden, zijn eenvoudige maar doeltreffende composities en de poëtische kracht van zijn teksten, gaven zijn liedjes een sterk indringende waarde die mij in ieder geval boeide wanneer een nummer van Cohen mij ter ore kwam. Dat zijn muziek niet zo geschikt was voor in de kroeg nemen we voor lief. Zij was waarschijnlijk te melancholiek en te zwaarmoedig voor het bonte caféleven. Eigenlijk vind ik dat als men een Nobelprijs aan een popzanger wilde geven. Leonard Cohen daar ook al jaren meer aanspraak op kon maken. Dankzij de poëtische impact van zijn teksten en de muziek die daar volledig dienstbaar aan was.
Als filmpje heb ik gekozen voor het nummer Tower of Song, hier gezongen en gespeeld samen met U2. Het was de afsluiting van een boeiende documetaire waarin bekende Canadese artiesten een nummer van Leonard Cohen ten gehore brachten.