Wandelen bij Oisterwijk

Afgelopen zondag heb ik gewandeld bij Oisterwijk. Het was meer een soort ongericht dwalen langs bossen en vennen. De paden waren doorgaans onverhard en slingerden mooi door de natuur. Van sommige vroeg ik me wel af of ze in meer regenachtige tijden ook begaanbaar zouden zijn. Op een paar stukken zakte je nu al tot je enkels in de modder. Maar dat was maar op een paar plaatsen.
Vennen zijn kleine ondiepe vijvers in zandgrondgebieden, vaak in bossen en heide. Op landbouwgrond zijn ze nagenoeg verdwenen. Oisterwijk is bekend om zijn vennen en ze bieden ook een fraai gezicht, stille wateren omzoomd door groene bossen die zich in dat water weerspiegelen.
Vooraf heb ik nog een koffie gedronken bij de Kleijne Speijk, een uitspanning aan de rand van het bos. Ik nam er een stuk appelgebak bij, maar dat was nogal modaal. Ik vind dat er een boete zou moeten staan op appelgebak dat niet is bereid met zandtaartdeeg, zodat je zo'n fijne krokante korst aan de achterkant krijgt. Tijdens mijn oponthoud in de Kleijne Speijk brak de zon door en het werd een mooie dag. Onderweg nog een kop thee gedronken op het  terras op landgoed Rosep. En na afloop nog een trappist op een terras in het centrum Van Oisterwijk.