Afgelopen donderdag liep ik van Nijmegen naar Groesbeek. Ik was uitgestapt op station Heyendaal, vandaar liep de route allereerst langs gebouwen van de Radbouduniversiteit. Vanaf de Scheidingsweg volgde ik het tracé van de oude spoorlijn van Nijmegen, via Groesbeek, naar Kleve. Deze in 1865 geopende lijn was ooit de belangrijkste spoorverbinding met Duitsland. Na de Tweede Wereldoorlog kwam daar een beetje de klad in. Er ging uiteindelijk alleen nog maar een soort autobus op rails heen en weer tussen Nijmegen en Kleef. In 1991 werd de dienst definitief opgeheven. Nu kun je via een schelpenpaadje het spoor blijven volgen. De rails liggen er nog, maar zwaar verroest en overwoekerd. Op een gegeven moment (of 'en un momento dado' zoals Cruyff zegt) doorsnijdt de spoorlijn een heuvel en heb je als wandelaar de ervaring dat je door een soort kloof loopt. Iets wat in Nederland niet vaak voorkomt. Het geeft een wat exotische indruk. Het weer was prachtig de eerste echt warme dag van het jaar. In Groesbeek zat ik zonder jas op een terras bij de plaatselijke croissanterie. Het was vandaag geen lange wandeling, slechts acht kilometer of zo. Maar dat stuk langs het oude spoor had toch wel iets, haast mysterieus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten