Ronalds ideeën

Welkom op mijn blog vol wetenschap, sport, kunst, cultuur, natuur en politiek. Stof die stemt tot nadenken en reflectie.

vrijdag 4 oktober 2013

Het wankele heden

De tijd wordt doorgaans verdeeld in drie delen: verleden, heden en toekomst. Van verleden en toekomst kunnen we zeggen dat die niet bestaan. Naar beiden kun je niet toegaan. Het verleden heeft bestaan, alleen heette het toen heden en de toekomst moet nog ontstaan (ik zeg expres niet komen, want dat zou betekenen dat ze al ergens is in het absolute elders). Daar waar u op dit moment bent, daar is het verleden niet meer en de toekomst nog niet aanwezig. Van het verleden zijn sporen aanwezig in de vorm van dingen, herinneringen, documenten, teksten enzovoort. Maar we kunnen het verleden daaruit slechts gebrekkig reconstrueren, want we moeten veel van die sporen met elkaar in verband brengen om ze in een correcte context te plaatsen en we weten nooit zeker of die context wel de juiste is. Het geheugen is wel het laatste waar we op kunnen vertrouwen. Maar bestaan in de zin dat ze tastbaar ergens aanwezig is, doet het verleden niet.

De toekomst bestaat ook niet. Want ook daar kunnen we niet naar toe. Zodra je daar bent, waar je zo-even nog dacht dat  de toekomst is, dan is dat de toekomst niet meer, maar het heden. De toekomst is een zwart ondoordringbaar niets dat vorm krijgt zodra ze heden wordt. En wat er uit dat grote niets tevoorschijn komt kan niemand weten. Wij zijn voortdurend bezig in een onbekende hoedanigheid te glijden die de meest uiteenlopende verrassingen in zich bergt. En het vreemde is dat wij dit doorgaans doen zonder vrees. Ja zelfs mensen die de straat nog niet op durven, laten zich onbekommerd in de toekomst glijden waar alles gebeuren kan tot de dood aan toe.

 En dat alles vanuit het enige in de tijd dat bestaat: het heden. Maar het heden is zo klein. Wanneer u 'heden' zegt dan is nog voor u de h heeft uitgesproken dat heden waar u het oorspronkelijk over had alweer voorbij en is zij verleden geworden. U bevindt zich dus op een flinterdun punt tussen een niet-bestaand verleden en een toekomst die nog vorm moet krijgen, een onbekende waar we steeds weer inglijden of we nu willen of niet.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten