Over een week of twee is het weer zo ver. Het feest der nostalgie, van herkenning en soms ontroering: De Top 2000. Met uiteraard weer de zelfde top 3 bestaande uit Led Zeppelin, The Eagles en Queen.
Begin jaren '70 had je ook zoiets, zij het beduidend minder omvangrijk. Piratenzender Veronica zond op Hemelvaartsdag de Top 100 aller tijden uit. Queen en The Eagles had je toen nog niet, maar er was wel altijd dezelfde top-3. En die ga ik de komende tijd enige aandacht schenken. Wie voerden in 1972 de hitlijst aller tijden aan.
Nummer 3. Op de derde plaats stonden The Beatles met Hey Jude. Een eigenaardige keuze, want het is een leuk nummer, maar zeker niet het sterkste uit het totale Beatlesrepertoire, hoewel het wel energie gaf en je een beetje blij maakte. En dat was ook de bedoeling. Paul MacCartney schreef het voor de kleine 5 jaar oude Julian Lennon, de zoon van John. De ouders van Julian John en Cynthia lagen in scheiding en Paul had te doen met Julian, die door zijn vader niet al te best werd behandeld. Het heette oorspronkelijk Hey Jules. Eigenlijk is het verbazingwekkend dat John Lennon ook zijn naam onder het lied liet zetten. Wellicht voelde hij zich toch een beetje schuldig. Wat van het nummer nog het meest bijblijft is het slot met het steeds herhaalde naa nana nananana Hey Jude. Veel mensen hebben dit nog uit volle borst meegebruld bij kampvuur en schoolreisjes. Het nummer is één van de succesvolste Beatlessongs.
In het volgende blog: Procol Harum met A whiter shade of pale.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten