Het jaar wordt altijd afgesloten met een soort feesttijd die begint met de intocht van Sinterklaas zo half november en die duurt tot 1 januari wanneer we met een verlepte oliebol naar het skischansspringen in Garmisch Partenkirchen zitten te kijken. Daarna gaat de kerstboom zijn laatste naalden verliezen langs de kant van de weg en gaan we volop de maand januari in, veruit de meest deprimerende maand van het jaar. Behalve de treurende kerstboompjes langs de straat, de uitgezette maar nog niet opgeborgen kerstlichtjes aan balkons, deuren en ramen zijn er de vertrapte rode papiertjes van geëxplodeerde rotjes. De dagen zijn nog kort en koud, dikwijls nat en grijs en bij een schaatswedstrijd winnen Kramer en Wüst de prijs. En verder is er niets. De tuinen en de akkers zijn kaal en bruin en geen andere reden om op te staan dan dat het moet. Er is alleen het verlangen, het uitzien naar de dagen dat de eerste sneeuwklokjes zich schuchter weer vertonen en krokussen weer wat vlekjes kleur verspreiden op de grimmende ondergrond. Maar ja, dan is het alweer februari waarover wellicht later meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten