Het was 1969, na het vroegtijdig overlijden van mijn moeder hadden we een huishoudster voor dag en nacht wier naam ik hier niet zal noemen. Zij nam ook een deel van onze opvoeding ter hand en haar methodes waren niet altijd in overeenstemming met de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Laat ik het zo maar zeggen.
Op een goede avond zaten wij tv te kijken en de VPRO (toen een heel hippe omroep) zond uit. Wat we te zien kregen was een optreden van een Engels muzikaal trio dat luisterde naar de naam Soft Machine. Dit combo bestond uit: Mick Ratledge de organist die zijn instrument virtuoos bespeelde. Aan zijn orgel had-ie een zogeheten booster gekoppeld een vervormer die zorgde voor een gruizig geluid, bassist Kevin Ayers met zijn beschilderde gezicht en de drummer Robert Wyatt. Deze laatste nam ook het grootste deel van de zangpartijen voor zijn rekening en trad doorgaans op met ontbloot bovenlijf.
Hun muziek was experimenteel, vrij van alle conventies en psychedelisch (wat dat ook wezen moge). Gaande het optreden nam de verontwaardiging bij de huishoudster toe. Schande, dit soort soms toonloze muziek dat vervormde geluid en die drummer die met zijn bezwete torso van allerlei aan de microfoon toevertrouwde. Ondertussen groeide mijn waardering omgekeerd evenredig aan de verontwaardiging van de huishoudster. Hier zag ik drie jongens die alle inhibities hadden afgeworpen en die bewezen dat als je alle vrijheid nam om zich op hun wijze te uiten je tot een indringend en vaak swingend resultaat kon komen. En de verontwaardiging van de huishoudster bevestigde dit alleen maar.
Sindsdien was Soft Machine voor mij de soundtrack van een jeugd die droomde van een wereld waarin alles anders zou zijn.
Soft Machine bracht als trio twee elpees uit. Later kwamen er ook toeteraars bij en de muziek werd een brave jazzrock. Robert Wyatt en Kevin Ayers verlieten de band en stortten zich in soloavonturen. Robert Wyatt viel op een kwade dag uit het raam. Hij overleefde het, maar drummen kon-ie niet meer. Kevin Ayers is begin vorig jaar overleden. En die andere wereld viel uiteindelijk ook een beetje tegen.
De video hier toont niet het optreden dat ik zag in 1969, maar de sfeer komt aardig overeen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten