Dat veel mensen Almere als veel minder gezellig beschouwen dan, laat ons zeggen, Hoorn, komt door wat ik zou willen noemen het trapgeveltjessentiment. Het is het verlangen dat de stad waar je woont tenminste enige eeuwen oud is en dat die nog een centrum heeft waaraan je dit nog steeds kunt zien. Het een en ander moet dan liefst culmineren in een mooi centraal gelegen plein met een oud Raadhuis in renaissancestijl en een grote middeleeuwse kerk beide gebouwen mooi in 't zicht van gezellige terrasjes. Zo'n binnenstad moet smalle straatjes hebben en stille grachten en dat alles omzoomd door, minstens twee eeuwen oude, huizen waarvan verscheidene uitgerust met trapgevels. Deze bouwstijl is ontstaan in de renaissance, omdat men toen (je vraagt je af waarom) een hekel had aan schuine lijnen. En voor de waterafvoer moest je wel een puntdak hebben.
Dat trapgeveltjessentiment waar ik zelf ook enigermate onder gebukt ga, is een typisch verschijnsel van de westerse cultuur van na ongeveer 1850. Ik geloof niet dat er in Tokyo of Singapore enig verlangen bestaat de oude binnenstad in stand te houden. Hooguit een paar oude gebouwen, omdat die rare westerse toeristen dat leuk schijnen te vinden, of omdat ze een heilige status bezitten. En ook voor 1800 was het trapgeveltjessentiment ver te zoeken. In mijn huidige woonplaats is het oude kasteel rond 1750 volledig gesloopt zonder dat iemand toen ernstig protesteerde. Neen: "tegen de vlakte met die ouwe troep." was toen het motto. Ziedaar de blijvende invloed van de Romantiek op onze samenleving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten