Dit jaar was ik voor het eerst sinds enige jaren weer naar de dodenherdenking gegaan. Die herdenking vindt in Culemborg altijd plaats bij het monument op de oude begraafplaats. Ik heb er ieder jaar toch weer behoefte aan om stil te staan bij onze vrijheid en dat daar mensen voor gestorven zijn. En dat mensen geslachtofferd werden door een bruut en onvrij regime. Ik raak ontroerd bij de graven van drie Engelse jongens die hier bij Culemborg gecrasht zijn, terwijl ze streden voor de vrijheid die nu voor ons zo normaal is. Eén ding betreur ik. In het begin in de jaren '80 en '90 verliep alles zwijgend. Er is daarvoor in de kerk al een bijeenkomst geweest waar allerlei mensen het woord voerden. Bij het monument wordt de Last Post geblazen, er is twee minuten stilte, het Wilhelmus klinkt, de burgemeester en enkele organisaties leggen een krans en vervolgens passeren de andere mensen zwijgend de oorlogsgraven en het joodse monument. Maar toen sloegen de burgemeesters toe. Ook hier moest hun stemgeluid gehoord worden. Nu houdt ook hier bij de begraafplaats de burgemeester een korte toespraak. Dat stoort mij behoorlijk. Ik heb geen burgemeester nodig om te weten waarom ik daar ben. Het zijn toch voornamelijk correcte gemeenplaatsen. Jammer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten