In deze weken voorafgaande aan de kerst en tijdens de kerstdagen zelf word je geacht vervuld te zijn van een gedachte, om precies te zijn: de kerstgedachte. Wat die kerstgedachte precies behelst daar kom je nooit helemaal achter. Dat wordt als algemeen bekend beschouwd. Wat je er van oppikt is dat er iets in voorkomt van vrede en van naastenliefde. Twee zaken waar niemand echt bezwaar tegen kan hebben, hoewel ze beiden hun grenzen hebben. Het zijn ook zaken waarvan het handig zou zijn als daar de rest van het jaar ook weleens aan gedacht werd.
Voor mijzelf kan ik zeggen dat ik het wel lekker vind om meegenomen te worden in het kerstsentiment, maar dat ik toch niet extra vervuld raak van een gedachte die men enigszins kan aanduiden als kerstgedachte. Mijn gedachten volgen eigenlijk het stramien dat zij het gehele jaar volgen, soms reikend tot onmetelijke diepten, soms lichtjes dansend op de oppervlakte van het leven en waarvan ik regelmatig getuig op deze plaats. Ik wens de lezer van dit stukje fijne kerstdagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten