Lachen

"Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd", hoorde ik vanmorgen weer eens op de radio zeggen. Het timbre bij zo'n uitspraak heeft altijd iets van grote diepzinnigheid met een boventoon van luchtig optimisme. Het is ook zo'n uitspraak die weinig tegenspraak duldt. Die wordt ook niet verwacht.
En dat terwijl er toch wel het een en ander op af te dingen is. Vraag is bijvoorbeeld wat hier bedoeld wordt met leven. Waarschijnlijk toch iets anders dan het tegendeel van dood zijn. Maar wat? Je kunt dan denk ik het begrip leven definiëren als: toestand waarin minstens één keer per dag wordt gelachen.
Ik denk ook dat bijna niemand elke dag lacht. Ik niet in ieder geval. Terwijl ik toch elke dag in een toestand bevindt die als leven voelt. En volgens mij is er niks mis met mijn gevoel voor humor. Vaste lezers van dit blog kunnen dat beamen. En wanneer ik lach doe ik dat met alle plezier. Maar het gaat mij wat ver om te eisen dat ik elke dag  lach en daar aan toe te voegen dat ik anders die dag niet geleefd heb.