Over de zin van het leven (1)

Wanneer jonge mensen beginnen na te denken over de dingen van deze wereld, dan werpen zij zich vaak op het vraagstuk van de zin van het leven. Daar komt men vaak niet helemaal uit. Het leven moet toch zin hebben denken ze dan, want wat is nou de zin van het leven als het leven geen zin heeft? Dan zou men even zo goed niet kunnen leven. Dat is overigens ook zo, maar het geval wil dat we nu eenmaal leven, op dit moment althans. En daar moet je wat mee, want net zoals ik hebben de meeste mensen er geen zin in om voortijdig op te houden met leven. En onder voortijdig verstaat men dan alles tussen nu en de komende tijd. Je weet immers maar nooit wat voor leuks er nog gaat gebeuren. En d'r is nog het één en ander te doen en het zou zo verdrietig zijn voor je familie en vrienden.

Maar uit dit soort zaken kunnen mensen toch moeilijk een zin van het leven destilleren. De zin van het leven zou toch van een hoger orde moeten zijn dan een gezellig kerstetentje of een leuk reisje of je familie en vrienden entertainen met je aanwezigheid. Bij die hoger orde denkt men dan vaak aan zaken als God, poëzie en het streven naar een betere wereld. Maar op basis waarvan denk je dat dit zaken van hoger orde zijn. Wie bepaalt die hiërarchie? Of wellicht hebben we een taak in het leven? In ieder geval is het zo dat als je jezelf een taak stelt je dit kunt gaan zien als jouw zin van het leven. Maar dat is iets anders dan dé zin van het leven. Hier is het laatste nog niet over gezegd. In ieder geval niet door mij. Wellicht op dit moment mijn taak in het leven. Maar of het de zin is van mijn leven daar zal ik mijn hoofd maar niet te zeer over breken.