Ronalds ideeën

Welkom op mijn blog vol wetenschap, sport, kunst, cultuur, natuur en politiek. Stof die stemt tot nadenken en reflectie.

zondag 11 augustus 2013

De opera in Verona

In de oude Romeinse Arena te Verona vinden al precies honderd jaar in de zomer opera-uitvoeringen plaats. Deze uitvoeringen hebben in die tijd een grote vermaardheid gekregen. Die vermaardheid berust op de sfeervolle omgeving, de feestelijke sfeer (het publiek krijgt bijvoorbeeld bij binnenkomst kleine kaarsjes uitgereikt die aan het begin voor feeërieke lichtjes zorgen) en de akoestiek. Hoewel ik wel een enkele zanger(es) meemaakte die moeite had om met zijn of haar stem rij 17 te halen. Vooraf en in de pauzes liepen er jongens rond die bier, wijn en cola verkochten, of programma's, of waaiers. Het personeel was heel dienstbaar en liep graag met je mee om je je plaats te wijzen. Echt comfortabel zat je overigens niet, de beenruimte was zeer beperkt. Maar de sfeer in de zwoele zomeravondlucht was enorm en de Arena vormde een prachtig decor. In die sfeer hoorde ook een meneer die na iedere aria "Bravo" riep als teken dat er geapplaudisseerd kon worden, ook te horen op de video. Men klapte overigens ook voor de man die via een roffel op de gong liet weten dat de aanvang aanstaande was.

Ik zag er twee opera's. Omdat dit jaar Verdi 200 jaar oud is werden er enkel Verdi opera's gespeeld. Ik zag La Traviata en Aïda. La Traviata wist me het meest te boeien, door het tragische verhaal en niet te missen de vocale capaciteiten van sopraan Lana Kos die de beremoeilijke aria's van Violetta schitterend over het voetlicht bracht. Je ging echt mee in het drama. Dat miste ik een beetje bij Aïda. Die was als schouwspel imposanter. Men keek niet op een figurant meer of minder, al of niet uitgerust met fakkels of lantarens en er was een hijskraan met acrobaten en een boot. Alleen de levende olifanten en kamelen ontbraken. Ja, je keek je ogen uit, maar dat ging toch ten koste van je betrokkenheid bij het drama dat zich voor je ontrolde. Ik denk dat dit de valkuil is bij Aïda, men wordt verleid er een spektakelstuk van te maken. Desalniettemin toch een mooie avond.
Op YouTube vond ik een fragment van de Traviata-uitvoering die ik bijwoonde op 2 augustus met Lana Kos. Zie hieronder.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten