Over slechte mensen

Al enige tijd loop ik met het plan om hier op deze plaats te spreken over het fenomeen 'slechte mensen'. Daarbij komt het er op aan de juiste vragen te stellen (over eventuele antwoorden hebben we het niet eens). Een vraag zou kunnen zijn: wat zijn dat, slechte mensen? Maar zulke vragen daar komen enkel definities van en ik geloof niet in definities.
Een vraag zou bijvoorbeeld kunnen zijn: weten slechte mensen dat zij slechte mensen zijn, of denken ze zelf dat ze goede mensen zijn. Hebben zij een denktrant waarmee zij hun eventuele slechte daden rechtvaardigen? Of liggen hun ethische grenzen buiten bereik van andere mensen?
Of, kan het zo zijn dat er mensen zijn die door een aantal personen slecht gevonden worden, maar die door andere mensen slecht gevonden worden.
Of, kan het zo zijn dat iemand zijn leven lang geen slechte dingen (in ethisch opzicht) deed, toch een slecht mens was, alleen niet praktiserend.
Terwijl er goede mensen zijn die weleens slechte dingen doen? Ik denk dat dit laatste door de meeste mensen waar gevonden wordt. Maar is het ook waar?
Kun je slechte mensen het kwalijk nemen dat ze slecht zijn. Of zijn ze nu eenmaal zo? Dus heeft het zin hen te straffen voor hun slechte daden?
Je kunt het begrip 'slechte mensen' in ieder geval niet gebruiken op dezelfde wijze waarop je het begrip 'slechte auto's' gebruikt. Dat wordt hier in onze cultuur in hoge mate afgekeurd.
Het risico is groot dat ik op dit thema nog een of wellicht meerdere malen terugkom. Vindt u me dan een slecht mens?