De Bijbel, een kernachtige samenvatting

Het is sinds de zondeval (u weet wel: Adam en Eva die aten van de vrucht waarvan God nog zo had gezegd dat ze daar af moesten blijven) bekend. De mens deugt niet en is niet waard om op voet van gelijkheid met de Here op te trekken. Sterker nog: de mens was gedoemd om eeuwig te lijden in de hel. Geneigd tot alle kwaad zoals de bijbel vroeger nog zei. Tegenwoordig is daar ongetwijfeld een toffere uitdrukking voor gevonden. Want ook de bijbel moet leuk zijn.

Toch zat het God niet helemaal lekker. "Konden die mensen het eigenlijk wel helpen dat ze zozeer tot de zonde vervielen? Ze waren immers zoals ze gemaakt zijn. En wie was de maker? Precies." En ergens konden mensen best schattig zijn vond Jahweh. Niet allemaal, maar toch. Dus verzon de Heer der Heerscharen een list. Hij zou de mensen die daarom vragen best kunnen vergeven.

Maar eerst zou er boete gedaan moeten worden. Daartoe stuurde de Vader zijn enige zoon naar de Aarde. Die zwierf eerst een aantal jaren rond in het toenmalige Palestina, al predikend en wonderbaarlijke genezingen en andere mirakels verrichtend. En tot vervelens toe verkondigend dat we lief moeten zijn voor elkaar. Uiteindelijk vertrok hij naar de hoofdstad. Daar kreeg hij het behoorlijk aan de stok met de religieuze autoriteiten aldaar. Die lieten hem uiteindelijk arresteren om over te leveren aan de Romeinse stadhouder. Die werd onderdruk gezet om Jezus, zo heette die zoon, te laten kruisigen. Dat is een zeer onaangename wijze om iemand te doden. Zo gezegd, zo gedaan Maar die marteling was juist de bedoeling. Door deze pijnlijke dood was er geboet voor alle gewezen en nog te verrichten slechtigheid. Wie daarom vroeg, kon vergeving krijgen en na zijn of haar dood plaats nemen in de hemel. En die Jezus schijnt na enige dagen weer uit de dood te zijn verrezen. Eind goed, al goed.