Ten aanzien van de Duitse politicus Adolf Hitler (1889-1945) bestaan drie houdingen:
- Men rekent hem tot de grootste schoften die er op deze aarde rondgelopen heeft. Deze houding wordt door een overgrote meerderheid van de wereldbevolking gedeeld.
- Men heeft de overtuiging dat hij naast zijn schurkenstreken toch ook goede dingen tot stand heeft gebracht. De aanhangers van deze houding vormen een kleine groep.
- Men is van het gevoelen dat Adolf Hitler een groot mens was wiens handelen navolging verdient. De aanhangers hiervan vormen, gelukkig, maar een zeer kleine groep en zij worden door de anderen doorgaans als (gevaarlijke) gekken beschouwd.
Zo liggen de verhoudingen, en terecht zou ik zo zeggen. Het feit dat verhoudingen zo liggen heeft echter een nadeel. Hierdoor is er een belemmering om het fenomeen Adolf Hitler echt te doorgronden. Wie een studie maakt van deze dictator heeft namelijk bijna altijd houding 1 of 2 als uitgangspunt en gaat dus uit van de overtuiging dat Hitler een slecht mens was. Was-ie ook, maar het vormt wel een belemmering tot echt doorgronden. Mensen die uitgaan van 3 komen niet verder dan een hagiografie en kan men verder niet serieus nemen. Wie echter een studie wil maken van het verschijnsel Adolf Hitler zal uit moeten kunnen gaan van de vraag. "Was deze mens goed of fout?" En beide opties open houden. Ik met mijn huidige kijk op de zaken heb wel een sterk vermoeden wat het antwoord zal zijn, maar ben daarom niet de aangewezen persoon om een studie naar Adolf Hitler te doen. Het zal wellicht nog heel lang en diverse generaties duren voor zo iemand op staat. Als dit al ooit gebeurd en dan zullen we nooit waarachtig het fenomeen Adolf Hitler kunnen doorgronden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten