Frederik van Eeden
De Waterlelie.
Ik heb de witte waterlelie lief,daar die zoo blank is en zoo stil haar kroon
uitplooit in 't licht.
Rijzend uit donkerkoelen vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.
Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenscht niet meer . . . .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten