Het is Goede Vrijdag, dus nog één maal Bach. Nu in zeker de meest dramatische aria uit de hele Matthäus Passion. Stel u voor: een mens, Petrus, heeft zojuist zijn dierbaarste vriend verloochent, uit angst en uit wanhoop. Vervolgens beseft hij dit en zoals de evangelist zegt: "Hij zette zich neer en weende bitter." Dan is daar opeens die viool die daadwerkelijk weent en de alt die tot God zingt: "Erbarm u, om mijner tranen wille. Zie mij aan in mijn tranenvloed." Wie houdt het dan nog droog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten